လိပ္ျပာမလံုသူ

 သူမမွာ ရွိသည္႕ အက်င္႕တစ္ခုက ညေနတိုင္း ဒီျမစ္ဆိပ္က ေက်ာက္တံုးၾကီးေတြေပၚထိုင္ရင္း ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းက ရႈခင္းေတြကို ေငးေမာၾကည္႕ရႈတတ္သလို ျမစ္ျပင္ကိုျဖတ္ျပီး တိုက္ခတ္လာတဲ႕ ေလညွင္းရဲ႕ ေပြ႔ဖက္မႈကိုလည္း ခံယူတာကို သူမက ႏွစ္သက္လွပါသည္။ ျမစ္ျပင္မွာ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ကေလးေတြ ထေနတာ ေနေရာင္ရဲ႕ ေရႊအဆင္းနဲ႕ ထိအေတြ႔မွာ ေရာင္ျပန္လက္ရင္း တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ ေတာက္ပေနပံုက ညေနခင္းဆည္းဆာေအာက္မွာ သိပ္ကိုလွပတဲ႕ ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္လိုပါဘဲ။ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွပါသည္။ ရႈခင္းေတြၾကည္႕၍ ၀လွ်င္ေတာ႕ ပါလာသည္႔ ဖတ္စရာ စာအုပ္တစ္အုပ္ပို ထုတ္ကာ ဖတ္ေနတတ္သည္။ စဥ္စားၾကည္႔ပါ။ ညေနခင္းမွာ ေလေျပတစ္လႊင္႔လႊင္႕ တိုက္ခတ္ေနခ်ိန္တြင္ စာအုပ္ေလး ဖတ္ေနရတဲ႕ အရသာသည္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဇိမ္က်ဖို႕ ေကာင္းမည္ ဆိုတာ။ ယခုလည္း သူမတြင္ပါလာေသာ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ေနရာမွ မ်က္စိေညာင္းလာသျဖင္႕ျမစ္ျပင္ ရႈခင္းေတြဘက္ ျပန္ျပီး အၾကည္႕ေရာက္သြားမိသည္။

သည္စဥ္မွာဘဲ သူမ ျမင္ကြင္းထဲ ၀င္လာတာက ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းကေန အသက္ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ျမစ္ေရျပင္ကို ျဖတ္ကူးလာတာဘဲ ျဖစ္သည္။ သည္ျမစ္ေရက အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ လူကူး၍ ရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေယာက်္ား ေပါင္ရင္းနားေလာက္ထိ တိမ္ေသာ ေနရာ ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ လမ္းေၾကာင္းေတာ႕ ကၽြမ္းက်င္ရမည္။ မဟုတ္လွ်င္ လူတစ္ရပ္ျမဳပ္သည္႕ေနရာသို႕ ေရာက္သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ ယခု ျမစ္ကို ျဖတ္ကူးလာေသာ ကေလးမေလး ၾကည္႕ရသည္မွာ သည္ျမစ္ကို ကူးေနက်လား မသိ။ သူ႕မွာ ဘာအပူအပင္မွ မရွိသလို ေအးေအးေဆးေဆး အေနအထားမ်ိဳးႏွင္႕ တစ္ေျဖးေျဖး ကူးလာျခင္းျဖစ္သည္။ သူမစိတ္ထဲတြင္ေတာ႕ လူၾကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ မပါဘဲ ကေလးခ်ည္းဘဲ မျဖတ္ေစခ်င္ပါ။ ထို႕ေၾကာင္႕ ေအာ္ဟစ္တားျမစ္လိုက္ဖို႕ စိတ္ကူးရလိုက္မိေသာ္လည္း ကူးေနက် ျဖစ္မွာပါေလ ဟု စိတ္ကို ျပန္ေလွ်ာ႔ခ်လိုက္ကာ သူမတြင္ ပါလာေသာ စာအုပ္ကေလးကို ျပန္ဖတ္ေနလိုက္ေတာ႕သည္။

သို႕ေသာ္ သူမစိတ္က မေျဖာင္႕.. စာထဲ စိတ္မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ျမစ္ကို ျဖတ္ကူးေနေသာ ကေလးမေလး အတြက္ စိတ္က ပူေနမိသျဖင္႕ မၾကာမၾကာ လွမ္းၾကည္႕ေနမိသည္။ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ သူမ ၾကည္႕မိလိုက္စဥ္တြင္ ကေလးမေလးမွာ ေရနစ္ေနသည္ကို သူမ လွမ္းေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေခါင္းပင္ မေပၚေတာ႕ဘဲ လက္ႏွစ္ဖက္သာ ေဖာ္ႏိုင္ျပီး ျမဳပ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ ျဖစ္ေနေလျပီ။ သူမ လက္ထဲက စာအုပ္ကို ပစ္ခ်လိုက္ျပီး ေဘး၀န္းက်င္ကို အကူအညီ ေတာင္းႏိုင္ဖို႕ လွမ္းၾကည္႕မိေသာ္လည္း လူရိပ္လူေျခ မျမင္ရဘဲ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ၀န္းက်င္သာ သူမအနီးတစ္၀ိုက္ ရွိေနေလသည္။ ေရကူးတတ္ေသာ သူမက ထိုကေလးမေလးဆီ ကူးခတ္သြားဖို႕ လြယ္အိတ္ႏွင္႔ ဖိနပ္ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္စဥ္ ေလွကေလးတစ္စင္းက ေရနစ္ေနေသာ ကေလးမေလးဆီ တစ္ေရြ႔ေရြ႔ ေလွာ္ခတ္သြားေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသျဖင္႕ အသာ ကိုယ္ရွိန္သတ္ကာ ကမ္းေပၚကေနသာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေစာင္႕ၾကည္႕ေနလိုက္မိသည္။ ေလွသမားသည္ ေရနစ္ေနသူ ေကာင္မေလးႏွင္႕ မလွမ္းမကမ္း ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေလွေလွာ္ျခင္းကို ရပ္လိုက္ကာ ေလွာ္တက္ကို လွမ္းေပးလိုက္ေလသည္။

ေရနစ္ေနေသာ ကေလးမေလးမွာ ေခါင္းပင္မေပၚသျဖင္႕ သူ႕ေလွာ္တက္ကို ျမင္ဟန္မတူသလို ေလွာ္တက္ကိုလည္း လွမ္းကိုင္ႏိုင္သည္႔ အသိစိတ္လည္း ရွိဟန္မတူ။ သို႕ေသာ္လည္း ေလွေပၚက ေလွသမားကေတာ႕ ေရထဲဆင္းဖို႕ စိတ္မကူးဘဲ ေလွာ္တက္ကိုသာ တြင္တြင္ ေပးေနေလသည္။ ၾကည္႔ေနရင္း ေဒါသေတြ တႏုံ႕ႏုံ႕ထြက္လာရေသာ သူမသည္ “ေရထဲဆင္းဆယ္လိုက္ပါလား” ဟု ေအာ္လိုက္ေသာ္လည္း ေလွသမားက မၾကားသည္လား၊ မၾကားဟန္ျပဳေနသည္လားေတာ႕ မေျပာတတ္ ျမဳပ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ ျဖစ္ေနေသာ ကေလးမေလးအား သူ႕ေလွာ္တက္ကိုသာ အတြင္သား ကမ္းေပးေနေလေတာ႕သည္။

ၾကည္႔ေနရင္း အေျခအေန မဟန္ေတာ႕တာကို ရိပ္မိလိုက္ေသာ သူမက ေရထဲကို ခုန္ဆင္းလိုက္ျပီး ေရနစ္ေနေသာ ကေလးမေလး ရွိရာကို အားသြန္ ကူးခတ္မိေတာ႕သည္။ သူမ ကေလးမေလးဆီေရာက္ဖို႕ အနည္းငယ္အကြာအေ၀းသာ လိုေတာ႕ခ်ိန္တြင္ ေလွသမားသည္ ေလွေပၚမွေန၍ ေလွာ္တက္ၾကီး ကိုင္ရက္သား ေၾကာင္ျပီး ရပ္ၾကည္႕ေနသလို ကေလးမေလးမွာေတာ႕ေရျပင္ေပၚ ေပၚမလာေတာ႕ပါ။ သူမ ေသြးရူးေသြးတန္းျဖင္႕ ပိုျပီးအားစိုက္ကာ ကူးခတ္ရင္း “ မႏွစ္သြားပါနဲ႔ဦး ကေလးရယ္… ငါမင္းဆီကို ေရာက္ေအာင္လာေနတယ္.. ငါ႕ကို ခဏေလာက္ေတာ႕ ေစာင္႕ပါဦး။ ငါ မင္းကိုကယ္မွာပါ ” ဟု တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ေနမိသလို လက္ေတြ ေျခေထာက္ေတြကလည္း သူမဘ၀တြင္ အျမန္ဆံုးေသာ ႏႈန္းထားႏွင္႕ ကူးခတ္ လႈပ္ရွားေနမိေတာ႔သည္။

ကေလးမေလး ေရနစ္ေနရာအေရာက္တြင္ လံုး၀ ေပၚမလာေတာ႕ေသာ ကေလးမေလးအား ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ေရငုတ္ကာ ရွာေဖြေနမိသလို၊ ခပ္လွမ္းကိုမ်ား ေမ်ာပါသြားေလမည္လား ဟူ၍လည္း ေတြးေတာရင္း ထိုေနရာတစ္၀ိုက္တြင္ ထက္ေအာက္ စုံျခည္ဆန္ျခည္ ေရငုပ္ရင္း ထပ္ခါထပ္ခါ ရွာေဖြေနမိေတာ႕သည္။ ကေလးမေလး ေရနစ္ေသာ ေနရာသည္ သူမအရပ္ႏွင္႕ဆိုလွ်င္ ရင္ဘတ္ေလာက္ ရွိေသာ ေနရာျဖစ္ေလသည္။ ခပ္ေနာက္ေနာက္ ျမစ္ေရကလည္း ကေလးမေလးကို အလြယ္တကူ မေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ေပးထားသလို ျဖစ္ေနရေလသည္။ ၾကည္႔ရသည္မွာ ကေလးမေလးသည္ ေရကူးရင္း လမ္းေၾကာင္းလြဲမိတာ ျဖစ္ႏိုင္ေလသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ေလးၾကာေတာ႕ ေရငုပ္ရလြန္း၍ သူမ မ်က္စိေတြ နီရဲက်ိန္းစပ္လာသလို၊ နားေတြလဲ အူကာ နာက်င္ရေတာ႕ခ်ိန္တြင္မွ သူမ ေရငုပ္တာ ရပ္လိုက္ေတာ႔ ေလွေပၚတြင္ ခုခ်ိန္ထိ အရုပ္တစ္ခုလို ရွိေနေသးေသာ ေလွသမားကို ျမင္လိုက္မိခ်ိန္တြင္ သူမေဒါသေတြ ေပါက္ကြဲသြားေတာ႕သည္။

“ မင္းအသံုးမက်လို႔ ဒီကေလးေသရတာ မင္းရဲ႕အဝတ္ေတြက ဒီကေလးအသက္ထက္ ပိုျပီး တန္ဖိုးႀကီးေနလို႔လား အသံုးမက်တဲ့ေကာင္ ေသသင့္တာက မင္း ”ဟု သူမက ေလွသမားကို ပက္ပက္စက္စက္ ေဒါသတၾကီး ေျပာလိုက္မိပါေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ ေလွသမားကေတာ့ သူ ေရမကူးတတ္တဲ့အတြက္ ေရထဲဆင္း မဆယ္ရဲတာျဖစ္ေႀကာင္း သူမကို ေလသံ ေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ ျပန္ျပီး ေျပာလာပါသည္။ ေဒါသထြက္လြန္းေနေသာ သူမက “ေရမကူးတတ္ရင္လည္း ေလွေပၚကေန ကေလးမေလးရဲ့ လက္ကို လွမ္းကိုင္ျပီး ဆြဲတင္လိုက္ရင္ ရတာပဲ ဒါမွ မရရင္ ေရထဲဆင္းျပီး လက္တစ္ဘက္က ေလွ ကို ကိုင္ က်န္လက္တစ္ဘက္က ကေလးမေလးကို အသာေလးတြဲထားျပီး ေလွေပၚကို ေျဖးေျဖးခ်င္း တြန္းတင္ေပးလိုက္ရင္ ျဖစ္တာဘဲ မဟုတ္လား ေရက ကေလးအတြက္ နက္ေပမဲ့ လူႀကီးအတြက္ေတာ့ လည္ပင္းအထိဘဲရွိတာ နစ္ျပီး မေသနိုင္ပါဘူး မင္း သတၱိ မရွိရင္ ဘာျဖစ္လို႔ လာခဲ့ေသးလဲ မင္းေလွကို ေတြ႔လိုက္လို႔ ငါလည္း ေရထဲဆင္းဖို႔ ေနာင့္ေနွးသြားခဲ့ရတာ ဒါမျဖစ္သင့္ဘဲ ျဖစ္သြားရတာ မေသသင့္ဘဲ ေသသြားရတာ” ဆိုကာ မနားတမ္း အရူးတစ္ေယာက္လို သူမ ေျပာေနမိပါေတာ႕သည္္။

မၾကာခင္တြင္ေတာ့ ေရနစ္ေနသည္႕ သတင္းႀကားျပီး ဆိပ္ကမ္းအနီးတစ္၀ိုက္မွ လူမ်ား ေရာက္ရွိလာကာ ေယာက္်ားႀကီး တစ္ခ်ိဳ႕ ေရထဲ ဆင္း၍ ကေလးမေလးအား ဝိုင္းျပီး ရွာေဖြၾကေလေတာ႕သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေလွသမားမွာ လူေတြ အမ်ားႀကီးေရာက္သျဖင္႕ သူမ ကဘဲ သူ႕အေၾကာင္းကို လူေတြသိေအာင္ ေျပာမွာ စိုး၍လား၊ သူ႕ကိုယ္သူ လိပ္ျပာမလံုေတာ့လို႔လားေတာ႕မသိပါ။ ေလွကေလးကို ေလွာ္ခတ္ကာ ထြက္ခြာသြားျပီ ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္လည္း ထိုေလွသမား လံုးဝ ျပန္ေပၚမလာေတာ့ပါ။

ေနာက္ထပ္ နာရီဝက္ ေလာက္ၾကာေတာ႕မွ ကေလးမေလး ကို သူနွစ္ျမဳပ္သြားေသာ ေနရာေလးႏွင္႔ မနီးမေ၀းမွွာဘဲ လူႀကီးတစ္ေယာက္က သြားေတြ႔ပါသည္။ ကေလးမေလးသည္ ႏြံ ထဲတြင္ ႏွစ္ျမဳပ္သြားျခင္း ျဖစ္ေသာ္ေၾကာင္႔ သူ၏အေလာင္းကို ႏြံေတြၾကားထဲမွာ ျပန္ေတြ႔လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကေလးမေလးအား ကမ္းေပၚ ေခၚတင္လာၾကကာ အသက္ရွင္လို ရွင္ျငား ေရမ်ား အန္ထြက္ေအာင္ ဝိုင္းဝန္း ျပဳစုႀကပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကေလးမေလးကေတာ့ ျပန္လည္ နိုးထမလာေတာ့ပါ။

သူမသည္လည္း ကေလးမေလးကို ျပန္ေတြ႔ျပီ ျဖစ္တာေႀကာင့္ ကမ္းေပၚသို႕ ေႏွးေကြး ေလးလံစြာ ျပန္လည္ကူးခပ္ လာခဲ႔သည္္။ ကေလးမေလး အေလာင္းနားကိုလည္း သြားမႀကည့္ ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ထို ျမင္ကြင္းကို ၾကည္႔ဖို႕လည္း သူမ အားမရွိသလို ၾကည္႕လည္း မၾကည္႔ခ်င္ပါ၊ ႀကည့္လည္းမႀကည့္ရက္ပါ ။ ကိုယ္႕မ်က္စိေရွ႔မွာတင္ အသက္ဆံုးရႈံးသြားသူ တစ္ဦးကို ၾကည္႕ဖို႕လည္း သူမစိတ္က လံုျခံဳမႈ မရွိသလို ခံစားေနရသည္။ မ်က္စိ ေရွ့ေမွာက္မွာဘဲ အသက္ရွင္ဖို႔ အတြက္ အတင္း ၾကိဳးစားရုန္းကန္ရင္း နွစ္ျမဳပ္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရေသာ ကေလးမေလး၏ ပံုရိပ္က သူမ ရင္ကို ဆို႔နင့္စြာ နာက်င္ခံစားေနရသည္္။

ေတာ္ပါေသးသည္။ ကမ္းစပ္မွာထားခဲ႕ေသာ သူမအိတ္ႏွင္႕ လြယ္အိတ္ကေလးမွာ ဒီအတိုင္းသာ ရွိေနေသးသည္။ သူမ၏ အိတ္ကို ေကာက္လြယ္လိုက္ကာ ဖိနပ္စီးလိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ႕ သူမ တစ္ကိုယ္လံုး ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေနသည္႕ အသိကို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူမ ဖ်ားေနျပီ။ ေရထဲတြင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားသည္ကို သူမကိုယ္တိုင္ မစဥ္းစားမိသလို အမွတ္လည္း မထားမိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပူေလာင္စိုးရိမ္စိတ္တို႕ျဖင္႕ ျပာယာခတ္ေနခဲ႕မိသည္။ သုိ႕ေသာ္ ကေလးမေလး ေသဆံုးရမႈတြင္ သူမကိုယ္တိုင္ အျပစ္ကင္းပါရဲ႕လားဟု ျပန္ေတြးမိေတာ႕ ရင္ထဲ နာက်င္လို႕လာသည္။

ေရနစ္နစ္ျခင္းသာ သူမ ကူးခတ္သြားကာ ကယ္လိုက္လွ်င္ ကေလးမေလး ဒီလို အျဖစ္ဆိုးႏွင္႕ ၾကံဳမည္ မထင္ေခ်။ ေလွသမားကိုျမင္လိုက္၍ ရပ္ၾကည္႔ေနလိုက္ေသာ သူမတြင္လည္း ကေလးမေလး အသက္ဆံုးရႈံးရမႈအတြက္ တာ၀န္ရွိသလို ခံစားေနမိျပန္သည္။ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ရီမူးေ၀လာေသာ ေၾကာင္႔ သူမကိုယ္သူမ အသာထိန္းလိုက္ရင္း အားတင္းကာ ဆိုင္ကယ္ကို စက္ႏိုး၍ ဆိပ္ကမ္းမွ ထြက္ခြာလာေတာ႕ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းသည္႕ အရွိန္ႏွင္႕ တိုက္လာေသာ ေလေအးေအးက သူမရင္ကို မေအးျမေစႏိုင္ေတာ႕ပါ။ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ျခစ္ျခစ္ေတာက္ေအာင္ ပူေလာင္ရင္း သူမရင္ထဲမွာလည္း ဆံုးရႈံးသြားေသာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းအတြက္ ပူေလာင္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားျဖင္႕ ငိုေၾကြးေနမိပါေတာ႕သည္။

ေလွသမားေတာ႕ ဘယ္လိုခံစားရမည္မသိ။ သူမကေတာ႕ လိပ္ျပာမလံုသလို၊ အျပစ္မကင္းသလို ခံစားေနရေသာ သည္ျမင္ကြင္းကို ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလၾကာသည္႕တိုင္ေအာင္ သူမ ေမ႕ႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ သူမမ်က္စိေရွ႔ေမွာက္တြင္ အသက္ဆံုးရႈံးသြားသည္႕ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ ထပ္မံမျမင္ေတြ႔လိုပါဟု သူမ ရင္ထဲက ဆုေတာင္းလိုက္မိပါသည္။

လင္းျမၾကည္ျဖဴ

၂၆.၁၀.၂၀၁၀