“ၾကည္ႏူးရိပ္”
သူမရဲ႕ စာအုပ္ဆိုင္ေလး နံမည္ေလးျဖစ္ပါသည္။
စာအုပ္ေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ သူမက စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလး တစ္ခု ဖြင္႕မည္ဟု စဥ္းစားမိေသာအခါ ဆိုင္နံမည္ေလးကို သူမကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေရြးခ်ယ္ကာ ဒီနံမည္ေလး ေပးျဖစ္ခဲ႕သည္။ သူမကေတာ႔ စာအုပ္ေတြဖတ္ေနရလွ်င္ စာအုပ္ေတြၾကားမွာ ေနရလွ်င္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနတတ္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔လည္း စာအုပ္၀ါသနာရွင္မ်ားလည္း သူမဆိုင္ကေလးကို ေရာက္လာလွ်င္ ၾကည္ႏူးႏိုင္လိမ္႕မည္ဟု သူမက ေမွ်ာ္လင္႕စိတ္ျဖင္႕ ထုိနံမည္ ေပးခဲ႕ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ စီးပြားေရးသက္သက္ေၾကာင္႔ မဟုတ္ဘဲ ၀ါသနာ ပါ၍ ဖြင္႕ျဖစ္ေသာေၾကာင္႕ သူမဆိုင္ကေလးက စာဖတ္၀ါသနာပါသူတို႕အတြက္ စာအုပ္အမ်ိဳးအစား စံုလင္လြန္းလွသည္။ သူမက ဘယ္လိုစာအုပ္မ်ိဳးကို စာဖတ္သူေတြ ၾကိဳက္မယ္ဆိုတာ သိသူမို႕ သူမ ဆိုင္တြင္ လူၾကိဳက္မ်ားေသာ စာအုပ္မ်ား၊ စာဖတ္သက္တမ္းရင္႔သူမ်ား ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မည္႕စာအုပ္မ်ား၊ စာဖတ္ခါစ လူငယ္မ်ား ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မည္႕ စာအုပ္မ်ား စသျဖင္႔ စာအုပ္အမ်ိဳးအစားမ်ိဳးစံု ရွိေနတတ္သည္။
မနက္မွ ညေနအထိ ျမိဳ႕ထဲက စတိုးဆိုင္တစ္ခုတြင္ စာရင္းကိုင္အလုပ္ကို လုပ္ျပီး သူမ၏ ဆိုင္ထုိင္ခ်ိန္သည္ ညေန ၆နာရီတြင္ စတင္ေတာ႕သည္။ ေန႔ခင္းတြင္ေတာ႕ စာအုပ္ငွားသူမ်ား က်ဲပါးတတ္ျပီး အိမ္ရွိ လူမ်ားက တစ္လွည္႕စီ သူမဆိုင္ကို ေစာင္႔ေပးတတ္သည္။ လူမရွိလွ်င္ေတာ႕ ဆိုင္ပိတ္ထားတတ္ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း သူမတို႕စာအုပ္ဆိုင္ရဲ႔ လူအငွားက်ခ်ိန္သည္ ညဦးပိုင္းတြင္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ည ၇နာရီ ၈နာရီတြင္ စားအုပ္ငွားသူမ်ားႏွင္႕ လူစည္ကားတတ္ျပီး ၈နာရီေက်ာ္ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ တေျဖးေျဖး လူက်ဲပါးသြားတတ္သည္။ သူမကေတာ႕ ငွားသူမလာသည္႔အခ်ိန္တြင္ စာအုပ္စင္မွ စာအုပ္မ်ားကို တစ္အုပ္ျပီးတစ္အုပ္ ဖတ္ေနေလ႕ရွိျပီး ၉နာရီခြဲတြင္မွ ဆိုင္ပိတ္ေလ႕ ရွိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ သူမ၏ ပံုမွန္ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္သာ ျဖစ္ေလသည္။
ယေန႔သည္ မိုးအနည္းငယ္ ေအးေသာေၾကာင္႕ စာအုပ္ငွားသူ အခါတိုင္းထက္ က်ဲပါးသည္။ ၉နာရီထိုးျပီမို႕ ဆိုင္ပိတ္မည္ဆိုလွ်င္ ပိတ္လို႕ရေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမကေတာ႕ မင္းလူရဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနသျဖင္႕ စာအုပ္ထဲ အာရံု၀င္စားေနေသာေၾကာင္႕ ဆိုင္ပိတ္ဖို႕ စိတ္မကူးမိဘဲ ဇိမ္က်ေနသလို ရွိေနေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူမဆိုင္ေရွ႕တြင္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ထိုးရပ္လိုက္သံၾကားရျပီး ဆိုင္ထဲသို႕ လူတစ္ေယာက္ ၀င္လာသည္ကို ေမာ႕မၾကည္႕ေပမဲ႕ သူမ သိလိုက္ပါသည္။ ထိုသူဆိုင္ထဲ ၀င္လာတာႏွင္႔ ရနံ႔သင္းသင္းေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႕ တစ္ခုကပါ သူမႏွာ၀တြင္ ရႈရႈိက္မိလိုက္သည္။ ဘာရနံ႔ရယ္လို႕ သူမ မသိေသာ္လည္း အမ်ိဳးသားသံုး ေရေမႊးရနံ႔ တစ္ခုခုေတာ႕ ျဖစ္မည္မွန္း သူမ သိလိုက္ပါသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ငွားခ်င္လို႕ပါ” ဆိုင္ထဲ၀င္လာသူ၏ စကားအဆံုး ထိုသူကို သူမ ေမာ႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႔ သူမထံတြင္ တစ္ခါဖူးမွ ငွားေလ႔ငွားထ မရွိေသာသူျဖစ္ေၾကာင္း သူမ သိလိုက္သည္။ “တစ္ခါမွ မငွားဖူးဘူး ထင္တယ္ေနာ္” သူမအေမးစကားအဆံုး
“ဟုတ္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီျမိဳ႕ကို ေရာက္တာ မၾကာေသးပါဘူး… အသိတစ္ေယာက္က ဒီဆိုင္မွာ စာအုပ္စံုတယ္ဆိုလို႕ စာအုပ္ငွားဖို႔ ဒီဆိုင္ကို ေရာက္လာတာပါ။”
“ဟုတ္ .. ငွားလို႕ရပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ တစ္ခါမွ မငွားဖူးရင္ေတာ႕ စေပၚေငြ တင္ရပါတယ္.. ”
“ရပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ စေပၚေငြတင္ပါ႔မယ္.. ” ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။ ထို႕ေနာက္ေတာ႕ ထိုသူသည္ စာေရးဆရာနံမည္အလိုက္ စီရီထားေသာ စာအုပ္စင္ေပၚမွ သူႏွစ္သက္ေသာ စာေရးဆရာတို႕၏ စာအုပ္မ်ားကို ရွာေဖြေနေတာ႕သည္။ သူမလည္း ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ငံု႔ဖတ္ေနေတာ႔သည္။
သူ စာအုပ္ေတြ ေရြးေနသည္မွာ ၁၀မိနစ္ခန္႕ ၾကာမည္ထင္သည္။ ေနာက္ေတာ႕ သူမေရွ႕က စားပြဲေပၚတြင္ စာအုပ္ ၃အုပ္ကို ထိုသူက လာခ်ေပးျပီး “ဆိုင္က စာအုပ္ေတြ သိပ္စံုတာဘဲေနာ္.. ဒီေလာက္စံုတဲ႕ စာအုပ္ေတြ ေတြ႔ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းသာမိတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က စာဖတ္ ၀ါသနာၾကီးသူမို႕ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ စာအုပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ မရွိမျဖစ္ပါဘဲဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာအုပ္၃အုပ္ ငွားသြားမယ္ေနာ္.. ” ဟု ေျပာသည္။ သူမက စာအုပ္မ်ားကို စာအုပ္အငွားစာရင္းတြင္ မွတ္တမ္း ေရးသြင္းလိုက္ျပီး သူ႕နံမည္ႏွင္႕ ေနရပ္လိပ္စာ ေတာင္းေတာ႕ စည္သူေက်ာ္ေဇာ ဟု ေျပာျပီး သူမတို႕ျမိဳ႕တြင္ ရံုးခြဲတစ္ခု ဖြင္႕လွစ္ျပီး လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနေသာ NGO တစ္ခု၏ လိပ္စာကို သူေျပာသည္။ ထိုအခါမွ သူမ သိလိုက္သည္က ထိုသူသည္ သူမတို႕ ျမိဳ႕ကေလးတြင္ ရွိေသာ ၄င္း NGO ရံုးခြဲသို႕ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႕ ေရာက္လာသူျဖစ္လိမ္႕မည္။ သူေျပာေသာ လိပ္စာမွာ သူမတို႕ျမိဳ႕တြင္ရွိ တစ္ခုတည္းေသာ NGO အဖြဲ႕၏ လိပ္စာလည္း ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါလား။ သူမ စာအုပ္၃အုပ္အတြက္ စေပၚေငြကို ၅၀၀၀ ေတာင္းယူထားလိုက္သည္။ သူငွားေသာ စာအုပ္မ်ားကို ၾကည္႕သည္ႏွင္႕ ထိုသူသည္ စာဖတ္သက္ အေတာ္ရင္႕သူမွန္း သိသာေစသည္။ စာအုပ္၃အုပ္ကို ေကာက္ယူျပီး သူမကို ေက်းဇူး ဟု ခပ္တိုးတိုး ေျပာကာ ဆိုင္အေရွ႔တြင္ရပ္ထားေသာ ဆိုင္ကယ္အျမင္႕ၾကီးကို ေမာင္း၍ ထြက္ခြာသြားေသာ ထိုသူသ႑ာန္ကို တဒဂၤေတာ႕ သူမ ေငးခနဲၾကည္႔ရင္း က်န္ခဲ႕မိရေတာ႕သည္။ အရပ္အေတာ္ျမင္႕ျပီး ၾကည္႔ေကာင္းလွေသာ ဥပတိရုပ္ပိုင္ရွင္ တစ္ေယာက္မွန္း သူမ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ သတိထားလိုက္မိသည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ ထိုသူ မရွိေတာ႕ေသာ္လည္း သူ၀င္ေရာက္လာစဥ္က ရခဲ႕ေသာ ရနံ႔ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕တစ္ခုက ယခုတိုင္ ဆိုင္ထဲတြင္ ေ၀႔၀ဲက်န္ရစ္ခဲ႕ေလသည္။
၂ရက္ျခား ၃ရက္ျခားတစ္ခါ ထို စည္သူေက်ာ္ေဇာ ဆိုသူသည္ သူမစာအုပ္ဆိုင္ကေလးတြင္ စာအုပ္မ်ား လာငွားေလ႕ရွိျပီး သူလာတိုင္းလည္း သူမ မွတ္မိေနေသာ ရနံ႔တစ္မ်ဳိးက သူႏွင္႕အတူ အျမဲ ပါလာတတ္သည္။ သူ႕ကို ရင္းႏွီးယုံတင္မက သူ႕ထံမွ ရတတ္ေသာ စြဲမက္ဖြယ္ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ ရနံ႔ေလးကိုပင္ သူမ မွတ္မိေနတတ္ျပီ။ ေကာက္ခ်က္ခ်ရလွ်င္ ထို စည္သူေက်ာ္ေဇာဆိုသည္သူ ပညာတတ္ လူရည္မြန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပံုရျပီး သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ေနထိုင္တတ္ပံုရေသာ သူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေလသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင္႕ တီရွပ္ေရာင္စံု ၀တ္ဆင္တတ္ျပီး အ၀တ္အစားမ်ားမွာလည္း သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနတတ္သည္။ သူ႕ကိုၾကည္႕လိုက္လၽွင္ ေရခ်ဳိးျပီးခါစ လူတစ္ေယာက္လို လတ္ဆတ္ေသာ ရနံ႔တစ္မ်ိဳးႏွင္႕အတူ အျမဲ ရွင္းသန္႕ေနေလ႕ ရွိသည္။ သူမ စာအုပ္ဆိုင္သို႕ သူလာတတ္ေသာ အခ်ိန္သည္လည္း လူရွင္းေလ႕ ရွိေသာ ၉နာရီေလာက္တြင္သာ ပံုမွန္လာေလ႔ရွိသည္။ သူျပန္အပ္ေသာ စာအုပ္မ်ားထဲမွ အခ်ဳိ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သူမႏွင္႕ ျပန္ေဆြးေႏြးေလ႕ ရွိသည္။ ဆိုင္တြင္ရွိေသာ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖတ္ျပီးေသာ သူမကလည္း သူႏွင္႕အျပိဳင္ ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးတတ္ေသာေၾကာင္႕ စာဖတ္၀ါသနာပါသူခ်င္းမို႔ သူမကိုလည္း ျပန္ျပီး ခင္မင္ပံုရေလသည္။
သူမထက္ အသက္၄ႏွစ္ခန္႕ ၾကီးေသာ သူ႕ကို ကိုစည္သူဟု သူမက ေခၚတတ္ျပီး သူမကိုေတာ႕ သူမနံမည္ ၾကယ္စင္လင္း ဆိုတာကို သိေသာ္လည္း မၾကယ္စင္ဟုသာ ေခၚတတ္သည္။ နံမည္ေရွ႕ မ ထည္႕မေခၚရန္ သူမက ေျပာေသာ္လည္း ကိုစည္သူက ေလးစားသမႈနဲ႕ ေခၚတာပါ ဟု ေျပာကာ မၾကယ္စင္ ဟုသာ ေခၚျမဲ ေခၚတတ္ေလသည္။ ဆိုင္လာတိုင္းလည္း ဆိုင္ကယ္အျမင္႕ၾကီးကို စီးလာတတ္ျပီး သူလာတိုင္းလည္း သူ႕ဆီက ရေနက် ရနံ႔ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕က အျမဲတမ္း ပါလာတတ္သည္။ တစ္ရက္တြင္ ကိုစည္သူက ဆရာမဂ်ဴး၏ “ၾကယ္စင္တံတား ကမ္းပါးႏွင္းျဖဴ ” စာအုပ္ႏွင္႕ ဆရာ ျမသန္းတင္႔ ဘာသာျပန္ထားေသာ “လြမ္းေမာခဲ႔ရေသာ တကၠသိုလ္ေႏြညမ်ား” စာအုပ္ကို ဖတ္ခ်င္သည္ဟု ေျပာသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားမွာ တစ္ျခားသူမ်ား ငွားထားသည္ျဖစ္၍ ထိုေန႕က သူမဆိုင္တြင္ ရွိမေနသျဖင္႕ ေနာက္ရက္ျပန္လာအပ္လွ်င္ သိမ္းထားေပးမည္ဟု သူမက ကတိေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုေန႕က ကိုစည္သူက ဆရာေမာင္ထြန္းသူႏွင္႕ ဆရာထင္လင္း၏ ဘာသာျပန္ႏွစ္အုပ္ကို ငွားျပီး သူဖတ္ခ်င္ေသာ စာအုပ္ကို ဆက္ဆက္ခ်န္ထားေပးဖို႕ မွာျပီး ေနာက္တစ္ရက္ျခား ျဖစ္ေသာ သန္ဘက္ခါ ညေနတြင္ လာယူမည္ဟု ေျပာကာ ျပန္သြားခဲ႕ေလသည္။
ေနာက္ရက္ ညေနပိုင္းတြင္ ၾကယ္စင္တံတားႏွင္႕ လြမ္းေမာခဲ႕ရေသာ ေႏြညမ်ား စာအုပ္ကို ငွားထားသူက ျပန္လာပို႔ေသာေၾကာင္႕ သူမက ထိုစာအုပ္၂အုပ္ကို ေတာ္ရံု မျမင္ႏိုင္ေသာ စာအုပ္စင္အျမင္႔ အေပၚဆံုးဆင္႔တြင္ ကိုစည္သူအတြက္ လွမ္းတင္ထားလိုက္ေလသည္။ ဒီညသည္ ကိုစည္သူ လာလိမ္႔မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင္႕ မနက္ဖန္ ည သူလာလွ်င္ ေပးဖို႕ ၾကိဳျပီး သိမ္းထားလိုက္ျခင္း ျဖစ္ျပီး အျခားသူမ်ား ျမင္လွ်င္ ထပ္ငွားသြားမည္ စိုးေသာေၾကာင္႕ လူမျမင္ႏိုင္ေသာ ေနရာတြင္ သိမ္းထားလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ ရည္မြန္ယဥ္ေက်းကာ စကားေျပာလွ်င္ ေအးေဆးညင္သာစြာျဖင္႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလး ေျပာတတ္ျပီး သူမ အေပၚတြင္လည္း အျခား ေယာက်္ားေလးမ်ားလို ရိသဲ႕သဲ႕စကားမ်ား မေျပာတတ္ဘဲ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမ်ားကိုလည္း ဘယ္ေတာ႕မွ စပ္စုေမးျမန္းတတ္ျခင္း မရွိေသာ ကိုစည္သူကို သူမ စိတ္ထဲကလည္း ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခင္မင္မိပါသည္။ ျပီးေတာ႔ သူႏွင္႔အတူ ပါလာတတ္ေသာ ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႔ ေမႊးရနံ႔တစ္မ်ဳိးကိုလည္း သူမက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏွစ္သက္ေနမိျပီ ျဖစ္ေလသည္။
ထိုေန႔ ေန႔လည္ခင္းတြင္ သူမ အလုပ္လုပ္ေသာ စတိုးဆိုင္တြင္ သူမႏွင္႕အတူတူ စာရင္းကိုင္လုပ္သည္႕ သူငယ္ခ်င္း ျမႏွင္းျဖဴက သူမကို သတင္းတစ္ခု ေပးေလသည္။ “မေန႕ညေနက ငါတို႕အိမ္နားက ျမိဳ႔ပတ္လမ္းနဲ႕ အေ၀းေျပးလမ္းဆံုမွာ ယာဥ္တိုက္မႈ ျဖစ္တယ္ သိလား.. ကားနဲ႕ဆိုင္ကယ္ တိုက္မိတာ.. ကားေမာင္းတဲ႕သူက နည္းနည္း မူးေနတယ္.. အဲဒါ ေရွ႕က လာေနတဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကို မူးမူးနဲ႕ ၀င္တိုက္မိတာ ဆိုင္ကယ္သမားက ပြဲခ်င္းျပီး ဆံုးသြားတယ္.. ဆိုင္ကယ္နဲ႕လူက ဒီျမိဳ႕ကို ေရာက္လာတာ မၾကာေသးတဲ႕ NGO က ၀န္ထမ္း အရာရွိတစ္ေယာက္လို႕ ေျပာၾကတယ္..”
ႏွင္းျဖဴစကားအဆံုး သူမ ႏွင္းျဖဴမ်က္ႏွာကို အထိတ္တလန္႕ ၾကည္႕မိလိုက္ေလသည္။
“ နင္ သူ႕မည္ သိလားဟင္… အဲဒီ ေသသြားတဲ႕သူနံမည္ သိလိုက္လား ” သူမရဲ႕ အေမာတေကာ ေမးသံအဆံုး ႏွင္းျဖဴက “ဟင္႕အင္း နံမည္ေတာ႕ မသိလိုက္ဘူး.. အိမ္က ေမာင္ေလးေတြ ေျပာတာ NGO က ၀န္ထမ္း အရာရွိအသစ္လို႕ဘဲ ေျပာၾကတယ္.. ငါလဲ သြားမၾကည္႕ရဲဘူးေလ.. ပြဲခ်င္းျပီး ေသတာ ဆိုေတာ႕ ၾကည္႕ရမွာေၾကာက္တာေပါ႕။ ဘာလို႕လဲဟင္ အဲဒီ NGO က ၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ နင္သိလို႕လား ”
“ ဟင္႕အင္း.. သိတဲ႕သူမ်ား ျဖစ္ေနမလားလို႕ပါ” သူမ သက္ျပင္းေလးခ်ျပီး ေျဖလိုက္မိသည္။ အိုး.. NGO မွာ ၀န္ထမ္းဆိုတာ သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိတာမွ မဟုတ္တာ.. ကားတိုက္ခံရျပီး ဆံုးသြားတဲ႔သူဟာ သူမဆီ စာအုပ္လာငွားေနက် ကိုစည္သူ ျဖစ္လိမ္႕မယ္လို႔ ဘယ္သူ ေျပာႏိုင္မလဲေနာ္။ သူမဘာသာ အေတြးျဖင္႔ ျပန္ႏွစ္သိမ္႔လိုက္မိေတာ႔သည္။ ထိုေန႕တစ္ေန႕လံုး အလုပ္လုပ္ရတာ စိတ္ပါလက္ပါ မရွိသလို သူမ စိတ္ထဲတြင္လည္း တစ္စံုတစ္ရာ တင္းၾကပ္မႈျဖင္႕ ေလးလံထိုင္းမိႈင္းလို႕ ေနသည္။
အလုပ္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး ညဦးပိုင္း သူမ ဆိုင္စထိုင္ခ်ိန္မွ စလို႕ သူမ ရင္ထဲတြင္ ဆုေတာင္းေနမိသည္က “လာေနက်အခ်ိန္မွာ ကိုစည္သူ ေရာက္လာပါေစ။ သူ႕အတြက္ ခ်န္ထားေသာ စာအုပ္ကို လာယူပါေစ” ဟူ၍သာ ။ ကိုစည္သူေရာက္လာလွ်င္ ေသဆံုးသြားေသာ ဆိုင္ကယ္စီးသူမွာ ကိုစည္သူမဟုတ္ေၾကာင္း သူမ ေသခ်ာသိႏိုင္ျပီမို႕ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈေတာ႕ ရသြားမွာ ေသခ်ာသည္မဟုတ္လား။ ကိုစည္သူအေပၚတြင္ ရွိေနေသာ သူမ သံေယာဇဥ္ကိုလည္း ခုမွ ေသခ်ာစြာ သိလိုက္မိေတာ႔သည္။ ထိုညဦးပိုင္းသည္ သူမ စာအုပ္ဆိုင္တြင္ စာအုပ္ငွားသူမ်ား တဖြဲဖြဲေရာက္လာကာ ငွားသူငွား၊ ျပန္အပ္သူအပ္ႏွင္႕ လူစည္ကားေနခဲ႔ျပီး သူမသည္ စက္ရုပ္တစ္ခုလို စိတ္မပါလွစြာ စာအုပ္တြင္ စာရင္းမ်ား မွတ္ေနခဲ႔ေသာ္လည္း အၾကည္႕တို႕က လက္မွ နာရီဆီသို႕သာ။ ၉နာရီ ျမန္ျမန္ထိုးျပီး ကိုစည္သူ ေရာက္လာဖို႕ကိုဘဲ သူမ ဆုေတာင္းေနမိသည္ေလ။ ယေန႔မွ အခ်ိန္ေတြကလည္း ကုန္ႏိုင္ခဲလွသည္ဟု သူမ ေတြးေနမိေတာ႔သည္။
ည ၉နာရီတြင္ သူမဆိုင္သည္ ငွားသူမရွိေတာ႕သျဖင္႕ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လို႕ေနသည္။ သူမလက္ထဲမွ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို စိတ္က မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ၾကားေနက် ဆိုင္ကယ္သံေလး တစ္ခုကိုသာ လည္တဆန္႔ဆန္႔ျဖင္႔ ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ သူမႏွာေခါင္းထဲ သင္းပ်႕ံပ်႕ံ ရနံ႔ေလးတစ္ခု ၀င္ေရာက္လို႕လာသည္။ အိုး………… ဘုရားေရ ဒီရနံ႔ေလးဟာ ကိုစည္သူလာတိုင္း သူ႔ဆီကေန ရေနက် ရနံ႔ေလးဘဲ ျဖစ္သည္။ သူမ ဘယ္လိုမွ မမွားႏိုင္ပါ။ ေရေမႊးတစ္မ်ိဳးတည္းကို စြဲစြဲျမဲျမဲသံုးတတ္ေသာ ကိုစည္သူဆီက ေမႊးရနံ႔ေလးမွန္း သူမ လံုး၀ေသခ်ာပါသည္။ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ရုတ္ခ်ည္း ေအးစက္လို႕လာျပီး စိတ္ထဲတြင္လည္း ဆိုင္ထဲတြင္ သူမအျပင္ အျခား တစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိေနသည္႔ ခံစားခ်က္မ်ဳိးကို သိသိသာသာ ခံစားမိေလသည္။ သူမ ႏႈတ္မွ လႊတ္ခနဲ “ကိုစည္သူ … ကိုစည္သူ ေရာက္ေနတာလားဟင္…” ဟု တိုးဖြဖြေလး အသံ ထြက္သြားမိသည္။ သူမအသံကို ျပန္ၾကားရသည္ကပင္ ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းေအာင္ အားနည္းေဖ်ာ႔ေတာ႕ေနျပီး ေျခာက္ကပ္ အက္ကြဲလို႔ေနသည္။ သို႕ေသာ္ ဘာလႈပ္ရွားမႈမွ မရွိသလို ဘာအသံမွ မၾကားရပါ။ ဆိုင္တစ္ခုလံုး ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႔ ရနံ႔ေလးတစ္ခုက လြဲလို႔ အရာရာ ျငိမ္သက္လြန္းေနသျဖင္႔ သူမအသက္ရွဴသံ ခပ္ျပင္းျပင္းကိုပင္ ျပန္ၾကားရ ေလာက္ေအာင္ အရာရာက တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လို႕ ေနေနသည္။ တစ္စံုတစ္ရာေသာ မသိစိတ္၏ ခံစားခ်က္ျဖင္႔ ဆိုင္ထဲသို႕ ဟိုဟုိဒီဒီ သူမ လိုက္ၾကည္႔ေနမိသည္။ ထိုစဥ္
“ဘုတ္”
ျငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္႔ အခ်ိန္မွာဘဲ စာအုပ္စင္ေပၚမွ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ျပဳတ္က်လာသျဖင္႕ သူမ ပါးစပ္မွ “အေမ႔” ဟု ေယာင္ယမ္းကာ အသံထြက္သြားျပီး ရုတ္တရက္ ထိတ္လန္႔သြားမိေတာ႕သည္။ ေလမတိုက္ပါဘဲ ျပဳတ္က်လာေသာ စာအုပ္မ်ားသည္ ၾကြက္တိုးမိေသာေၾကာင္႕လား ဟု သူမ အေတြးေရာက္သြားရကာ ထိုင္ရာမွ အသာထ၍ ျပဳတ္က်လာေသာ စာအုပ္၂အုပ္ကို မူလေနရာတြင္ျပန္ထားဖို႕ ေကာက္ယူျပီး ၾကည္႕လိုက္ရာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထိုစာအုပ္၂အုပ္မွာ ကိုစည္သူအတြက္ စာအုပ္စင္ အေပၚဆုံးအဆင္႕ ဘယ္သူမွ မျမင္ေသာေနရာတြင္ သူမ သိမ္းထားခဲ႕ေသာ ၾကယ္စင္တံတားႏွင္႕ ေႏြညမ်ား စာအုပ္ ၂အုပ္ ျဖစ္ေနေလသည္။
ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ား ေထာင္ထလာမိေအာင္ သူမ ရင္ထဲစိမ္႕ခနဲ ျဖစ္သြားရကာ ထိုထူးဆန္းေသာ တိုက္ဆိုင္မႈအတြက္ ေၾကာက္ရြ႔ံစိတ္မ်ား ၀င္လာမိသည္။ လက္ထဲမွ စာအုပ္ကို ေၾကာင္ေငးကာ စိုက္ၾကည္႕ေနမိစဥ္မွာဘဲ အေစာက ရေနေသာ ခပ္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ရနံ႔တစ္ခုက ပိုပို ေမႊးပ်ံ႕လာသည္ကို သူမ ခံစားမိေလသည္။ သူမ နားလည္လိုက္ပါသည္။ မေန႔ညက ကားတိုက္ခံသရျဖင္႕ ပြဲခ်င္းျပီး ေသဆံုးသြားေသာ ဆိုင္ကယ္ႏွင္႔လူ ဆိုသူမွာ ကိုစည္သူ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ ျပီးေတာ႕ သူဆိုင္ကို ေနာက္ဆံုးေရာက္လာသည္႔ ဟိုတစ္ေန႔ညက ေျပာခဲ႕ေသာ “ဒီညတြင္ စာအုပ္လာယူမည္” ဆိုသည္႕ စကားအတိုင္း ေရာက္ေအာင္ လာခဲ႕ပံုရသည္။ ျပီးေတာ႕လည္း သူေရာက္လာေၾကာင္း သူမ သိေအာင္ တစ္နည္းတစ္ဖံု ျပလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ရမည္ဟု ယံုၾကည္လိုက္မိပါသည္။
“သနားဖို႕ ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစည္သူရယ္.. ကိုစည္သူ တကယ္ဘဲ မရွိေတာ႕ဘူးေပါ႕ေနာ္..” အသံမထြက္ဘဲ ေရရြတ္မိရင္း သူမရင္ထဲ ေၾကကြဲ ဆို႕နင္႕လို႔လာသည္။ ျပီးေတာ႕ မ်က္၀န္းတြင္လည္း မ်က္ရည္စမ်ားက အိုင္ဖြဲ႕လာရေတာ႔သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ ပ်ံ႕လႊင္႔ေနေသာ ေမႊးရနံ႔ ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ကို သူမ ရင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ရွဴရိႈက္လိုက္မိရင္းက “ အမွ် အမွ် ကိုစည္သူေရ…. ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ပါေစေနာ္၊ သြားလိုရာကို စိတ္ေျဖာင္႕ေျဖာင္႕နဲ႕ သြားႏိုင္ပါေစရွင္။ ”
သူမရဲ႕ ခပ္တိုးတိုးႏွင္႔ ရိႈက္သံစြက္ေသာ အမွ်ေ၀သံ အဆံုးတြင္ ဆိုင္တြင္း၌ ရေနေသာ ေမႊးရနံ႔မွာ အံ႔ၾသစဖြယ္ တေျဖးေျဖးႏွင္႕ ေပ်ာက္ကြယ္လို႕ သြားေတာ႕သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူမႏွာေခါင္းက မည္သည္႕အနံ႔ကိုမွ် မရေတာ႕ဘဲ ဆိုင္တစ္ခုလံုးလည္း ပံုမွန္အတိုင္း တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လို႕ က်န္ရစ္ခဲ႕ေတာ႔သည္။ ကိုစည္သူသည္ စာအုပ္ေတြကို စြဲလန္းစိတ္ျဖင္႕ ေရာက္လာခဲ႕သည္လား၊ သို႕တည္းမဟုတ္ သူမ အေပၚထားေသာ သံေယာဇဥ္ေၾကာင္႕ ေရာက္လာခဲ႕သည္လား ဆိုသည္ကိုေတာ႕ သူမကိုယ္တိုင္ မသိႏိုင္သလို ဘယ္သူကမွလည္း အေျဖေပးႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ သူမကေတာ႕ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ ျပန္ေျပာဖို႕ စိတ္ကူးမရွိသလို ေျပာလွ်င္လည္း ယံုၾကလိမ္႔မည္ မထင္ပါ။ သို႕ေသာ္ ထိုညက ကိုစည္သူ ေရာက္လာခဲ႕ေၾကာင္းကိုေတာ႔ သူမက ရင္ထဲက လိႈက္လွဲစြာ ယံုၾကည္မိပါသည္။
လင္းျမၾကည္ျဖဴ
၁၅.၁၀.၂၀၁၀
5 comments:
၀တၳဳတုိ မေရးတတ္ဘူး
ေရးတတ္တဲ့သူေတြကုိ အားက်တယ္
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
စိတ္၀င္စားစရာ...
ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္။
အင္း... ေတာေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းေအာင္ ေရးတက္တာပဲေနာ္... ေလးစား ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ ...
စာကို အႏုစိတ္ ေရးသားႏိုင္တာ ေလးစားပါတယ္။ Link ခ်ိတ္ခြင့္ ၿပဳပါေနာ္။
ခင္မင္စြာၿဖင့္ mmzh
ေနာက္ဆံုးခန္းေရာက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားရက္နဲ႔ ၾကက္သီးထမိေသးတယ္။ စာေရးေကာင္းတယ္။
စာအုပ္ငွားတဲ့ အေၾကာင္းဖတ္ရေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ ကိုယ္တခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ဆိုင္သစ္ကို ေရာက္သြားတဲ့အခါ အဲဒီဆိုင္မွာ ရွားပါးစာအုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႔ရတဲ့အခါ ဝမ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ေၾကာင့္ ဟိုစာအုပ္လည္း ဖတ္ခ်င္ ဒီစာအုပ္လည္း ငွားခ်င္နဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားတာ ကိုယ္ေတြ႔ပါပဲ။
Post a Comment