လြင္႕ပ်ံေနေသာ စိတ္အာရံုမ်ားကို စုစည္း၍မရခင္မွာဘဲ ခပ္ေ၀းေ၀းက ၾသဥဆြဲသံေလးတစ္ခု နားထဲ၀င္ေရာက္လာခဲ႕သည္။ ေသခ်ာျပီ.. ရထားတစ္စင္းစင္းေတာ႕ လာေနျပီ။ ဘူတာက ထြက္လာသည္႕ရာထားလား၊ ဘူတာတြင္းသို႕ ၀င္ေရာက္မည္႕ရထားလား ဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္ အသံကို နားစိုက္ေထာင္လိုက္ေတာ႕ ဘူတာတြင္းသို႕ ၀င္မည္႕ ရထားတစ္စီးရဲ႕အသံ။ အသံက ဘူတာႏွင္႕ ဆန္႕က်င္ရာဘက္အျခမ္းမွ ထြက္လာသည္မဟုတ္လား။ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိေနေသာ ရထားဥၾသသံမ်ားကို နားေထာင္ရျခင္း၊ ဘူတာတြင္းသို႕ ၀င္ေရာက္လာေသာ (သို႕မဟုတ္) ဘူတာတြင္းမွ ထြက္ခြာသြားေသာ ရထားမ်ားကို ေစာင္႕ၾကည္႕ရျခင္းသည္လည္း သူမအတြက္ေတာ႕ အိမ္ကို အလြမ္းေျပေစသလို ရထားေပၚပါသြားေသာ လူအခ်ိဳ႕၏ ေအာ္ဟစ္ ႏႈတ္ဆက္သံမ်ားသည္လည္း သူမ၏ အထီးက်န္မႈမ်ားကို ေျဖသိမ္႕ေပးႏိုင္ေသာ အရာမ်ား ျဖစ္ခဲ႕ၾကသည္။
ပညာေရးအတြက္ သူမ ေက်ာင္းတက္ဖို႕ ေရာက္ရွိေနသာ ျမိဳ႕သည္ မီးရထားလမ္းဆုံးျမိဳ႕တစ္ခုျဖစ္ျပီး သစ္ပင္ၾကီးငယ္မ်ား ၊ သစ္သီး၀လံပန္းမာန္မ်ား ေပါမ်ားလွေသာ္လည္း သူမအတြက္ေတာ႕ သူစိမ္းဆန္လြန္းေသာ ေအးတိေအးစက္ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕သာ ျဖစ္ေလသည္။ ဟုတ္သည္ေလ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ မိသားစုမရွိေသာအရပ္၊ ေဖးမကူညီမည္႕သူ ၊ ေႏြးေထြးယုယမည္႕သူ မရွိေသာအရပ္သည္ ဘယ္မွာလာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ အရပ္တစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္ပါမည္လဲေလ။ မက်ယ္၀န္း၊ မစည္ကားေသာ္လည္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအျပည္႕ျဖင္႕ သူမကို ေႏြးေထြးေစႏိုင္ေသာ မိသားစုရွိရာ ေမြးရပ္ေျမကေတာ႕ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ အေ၀းမွာ။ ပညာေတြတတ္ဖို႕ သူမခ်စ္ေသာ ေမြးရပ္ေျမ၊ သူမရဲ႕ ေမတၱာရိပ္ျမံဳကေန ခြဲခြာခဲ႕ရသည္။ ပညာတတ္ျပီးလွ်င္ ဘာဆက္လုပ္ရမည္လဲ… ေသခ်ာတာကေတာ႕ စာ၀တ္ေနေရးအတြက္ ပညာျဖင္႕ ရင္းႏွီးကာ ပိုက္ဆံရွာရဦးမည္။ ထိုပိုက္ဆံမ်ားျဖင္႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ၀ယ္ယူလို႕ရပါရဲ႕လား။ ပညာေတြ အမ်ားၾကီး တတ္ထားခဲ႕ရင္ေရာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုသည္႕အရာကို အလြယ္တကူ ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိႏိုင္ျပီလား။
ဘ၀ကို ေငြေၾကးေျမာက္ျမားစြာ၊ ပညာမ်ားစြာတို႕က လံုျခံဳေအာင္ ကာရံေပးႏုိင္သလား.. ျပီးျပည္႕စံုေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ဘ၀တစ္ခုကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ပါမည္လား။ ဒါေတာ႕ သူမ မေသခ်ာ.. ေသခ်ာတာကေတာ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုသည္႕အရာသာ မရွိခဲ႕ရင္ ဘယ္ေလာက္ပင္ ျပည္႕စံုၾကြယ္၀သည္႕ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္ပါေစ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ ယခုပင္ သူမကိုယ္တိုင္ သူမတို႕ ေမြးရပ္ေျမ ရြာကေလးထက္ အစစအရာရာ သာလြန္ျပည္႕စံုေသာျမိဳ႕တြင္ ေရာက္ေနသည္႕တိုင္ေအာင္ သူမ စားခ်င္တာ၊ လိုခ်င္တာ၊ ၀တ္ခ်င္တာ၊ လုပ္ခ်င္တာ မွန္သမွ် အလြယ္တကူ ရႏိုင္သည္႕တိုင္ေအာင္ သူမကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးေသာ၊ ၾကင္နာယုယေသာ ခ်စ္သူခင္သူမ်ား မရွိသည္႕ ဒီျမိဳ႕သည္ သူစိမ္းသက္သက္သာ ျဖစ္သည္ေလ။ ဒီလိုဆိုလွ်င္ျဖင္႕ ဘ၀မွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာထက္ အေရးၾကီးေသာအရာ ဘာမ်ား ရွိပါေသးသလဲ…
ဂ်ံဳးဂ်ဳံးဂ်က္ဂ်က္ အသံျဖင္႕ နီးကပ္လာေသာ ရထားသံႏွင္႕ အျပိဳင္ သူမ ရင္ခုန္သံတို႕က ျမန္ဆန္လာသည္။ ရထားကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ေစာင္႕ၾကည္႔မိရင္း ရထားေပၚမွ ခပ္၀ါး၀ါး ျမင္ေနရေသာ မ်က္ႏွာအခ်ိဳ႕ကို ေသခ်ာ စူးစိုက္ၾကည္႕လိုက္မိသည္။ ဒီရထားေပၚမွာ သူမေမြးရပ္ေျမက တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာ႔ျဖင္႔ ပါေကာင္းရဲ႕။ ရထားေပၚမွ ေအာ္သံအခ်ိဳ႕ႏွင္႕ ႏႈတ္ဆက္သံ၊ လက္ျပသူမ်ားျဖင္႕ သူမေဘးမွ ထိုရထား ျဖတ္ေက်ာ္သြားေတာ႕ ရထားကိုၾကည္႕ကာ သူမစိတ္ေတြ လြတ္လပ္ေပါ႕ပါးလာသည္။ သူမကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ပါလက္ပါ လက္ျပေအာ္ဟစ္ကာ ႏႈတ္ဆက္မိလိုက္သည္။ သူမရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ဒီျမိဳ႕အ၀င္ သစ္ေတာအုပ္က ခံုတန္းေလးေပၚ လာထိုင္ေငးရင္း ဘူတာမွ ထြက္ခြာသြားေသာ၊ ဘူတာတြင္းသို႕ ၀င္လာတတ္ေသာ ရထားမ်ားကို တစ္စီးျပီး တစ္စီး ေစာင္႕ၾကည္႕ရျခင္းသည္ ဒီျမိဳ႕ေပၚမွာ အျခားသူမ်ားဆီက မရခဲ႕ေသာ ေဖာ္ေရြမႈတစ္ခ်ိဳ႕ကို စိတ္အဆာေျပ လာေရာက္ စားသံုး ေနတတ္ျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။
ရထားတစ္စီး ျဖတ္သြားတိုင္း ရထားေပၚမွ လူတစ္ခ်ိဳ႕၏ လက္ျပေ၀ွ႔ရမ္းမႈမ်ား၊ ေအာ္ဟစ္နႈတ္ဆက္သံမ်ားသည္ သူမအတြက္ေတာ႕ သူစိမ္းမ်ား၏ ႏႈတ္ဆက္သံဟု မခံစားရဘဲ သူမ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ား၏ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ျခင္း၊ ေအာ္ေခၚ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း ဟူ၍သာ စိတ္ထဲ ထင္မွတ္ခံစားမိေလသည္။ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာကာ ျပန္လည္ ႏႈတ္ဆက္တတ္ခဲ႕သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြတ္လပ္ပြင္႕လင္းျပီး ဟန္ေဆာင္မႈမပါလိုက္တဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမ်ိဳးပါလဲ၊ အျမဲတမ္း ခပ္တည္တည္ ေနခဲ႕ရေသာ သူမ မ်က္ႏွာေလးက ထိုအခါမ်ိဳးမွာ ႏုပ်ိဳ လတ္ဆတ္မႈမ်ားျဖင္႕ ရႊန္းလဲ႕လို႕ ေနတတ္သည္။ သူမခ်စ္ခင္ရေသာ မိသားစု၀င္ေတြ ၊ မိတ္ေဆြေတြကို ႏႈတ္ဆက္ရသလို ေက်နပ္မႈမ်ိဳးျဖင္႕ စိတ္လက္ေပါ႕ပါးလြန္းလွသည္။ သူမကေတာ႕ အခ်ိန္ရတိုင္း သူမရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမကို အလြမ္းေျပဖို႕ ရထား အ၀င္အထြက္ေတြကို ေစာင္႕ၾကည္႕ကာ ႏႈတ္ဆက္ေနဦးမည္သာ ျဖစ္ေလသည္။
တကယ္လို႕မ်ား ရထားလမ္းဆံုး ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကို ရထားစီးျပီး ေရာက္ခဲ႕လို႕ ျမိဳ႕အ၀င္ေတာအုပ္ကေလးက ခုံတန္းလ်ား အျပာေရာင္ေလးမွာထိုင္ျပီး ရထားအ၀င္အထြက္ေတြကို ေငးေမာေနတတ္သူ၊ ရယ္ေမာရႊင္ျပ ႏႈတ္ဆက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ခဲ႕လွ်င္ျဖင္႕ ထိုသူသည္ သူမေမြးရပ္ေျမအား သတိတရ တမ္းတေနေသာစိတ္ကို အဆာေျပေစဖို႕ ရထားေတြကို ေစာင္႕ၾကည္႕ေနေသာ သူမသာျဖစ္ေၾကာင္း ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုေတာ႕ပါ။ သူမကေတာ႕ အခ်ိန္ရတိုင္း ရထားေတြကို အျမဲတန္း ေစာင္႕ၾကည္႕ ႏႈတ္ဆက္ေနဦးမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
လင္းျမၾကည္ျဖဴ
12.9.2010 1:42 PM
