လမ္းခြဲ က်ိန္စာ

ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေသာ ခံုတန္းလ်ားေပၚတြင္ မည္သူကမွ စကားကို အရင္ စေျပာဖို႔ မၾကိဳးစားၾကသျဖင္႔ သူတို႔၂ေယာက္ၾကားတြင္ တိတ္ဆိတ္မႈက ၾကီးစိုးလို႔ေနသည္။ ယခင္ စခ်စ္ခဲ႔ၾကစဥ္က အျမဲတမ္း တီတီတာတာ ေျပာတတ္ခဲ႔ေသာ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းပါးက စကားတို႔သည္လည္း ယခုအခါတြင္ေတာ႔ အာေစးမိထားသလို ေျခာက္ေသြ႔ တိတ္ဆိတ္လို႔ေနခဲ႔ျပီ။ အခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားတစ္ခုသည္ သူတို႔၂ေယာက္ၾကားက အေျခအေနတစ္ခုကို ေအးစက္ စိမ္းကားသြားေစခဲ႔ေလျပီ။ မည္သူ႕တြင္ အျပစ္ရွိသည္ကို ႏွစ္ဦးစလံုးကလည္း မေ၀ခြဲတတ္.. ကိုယ္စီကိုယ္စီလည္း အျပစ္မကင္းသလို ခံစားရသည္။ ခ်စ္သူႏွင္႔စာလွ်င္ မိသားစုကို အျမဲတမ္း ဦးစားေပးေနရေသာ ေကာင္ေလး၏ အေျခအေနသည္လည္း ေျပာင္းလဲလာေသာ ခ်စ္သူ၏ ေအးစက္စိမ္းကားမႈကို အျပစ္မတင္ရက္ပါ။ သူ႔အေနအထားကလည္း ခုခ်ိန္တြင္ မိသားစုကိုသာ ဦးစားေပးရမည္႔ အေျခအေန ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။

ေရာဂါသည္ မိခင္ၾကီးႏွင္႔ ဖခင္မဲ႔ ေမာင္ညီမမ်ားအတြက္ အျမဲတမ္း အဆင္သင္႔ျဖစ္ေအာင္ ရွိေနတတ္ခဲ႔ေသာ ခ်စ္သူေကာင္ေလး၏ မိသားစုအေပၚ နားလည္သိတတ္မႈကို ေကာင္မေလးကလည္း အျပစ္ မတင္ရက္ပါ။ သို႔ေသာ္ တစ္ပတ္တစ္ၾကိမ္ေတာင္ ေတြ႔ဖို႔ခက္ခဲလာေနေသာ သူမတို႔ ၂ေယာက္သည္ တေျဖးေျဖးေတာ႔ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ၾကား ေအးခဲစြာ ေ၀းကြာလာသည္ဟု သူမ ခံစားရေလသည္။ ထိုအေျခအေနကို ျပန္လည္ထိန္းသိမ္းဖို႔လည္း သူမ မၾကိဳးစားခ်င္ေတာ႔ပါ။ ခ်စ္သူရည္းစား ရွိသည္ ဆိုေသာ္လည္း ခ်စ္သူ၏ ဂရုစိုက္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈသည္ သူမႏွင္႔ မဆိုင္သလို.. အေ၀းဆံုးမွာသာ ရွိေနခဲ႔သည္။ သူမ်ားတကာလို သြားလာလည္ပတ္ခြင္႔ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း… ေတြ႔ဖို႔ပင္ အႏိုင္ႏိုင္ ျဖစ္လာေသာ အေနအထားက သူမရင္ထဲက မေက်နပ္ျခင္းေတြကို အံုႏွင္႔က်င္းႏွင္႔ သိုင္းဖြဲ႕ကာ ရင္တြင္းမွာ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာ ရေစခဲ႔သည္။

ခ်စ္သူဆိုသည္မွာ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈကိုယ္စီရွိျပီး တစ္ေယာက္အခက္အခဲကို တစ္ေယာက္က ေ၀မွ်ခံစားကာ ဆိုးတိုင္ပင္ ေကာင္းတိုင္ပင္ ရွိၾကသူမ်ားဟု သူမကေတာ႔ နားလည္ ခံယူထားသည္။ ယခုေတာ႔ သူမမွာ ရုတ္တရက္ အခက္အခဲျဖစ္လွ်င္၊ သို႕မဟုတ္ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ၀မ္းနည္းစရာ ၾကံဳလာလွ်င္ေတာင္ သူမခ်စ္သူက ေဘးတြင္ ရွိမေနတတ္ခဲ႔။ သူ႔ဆီက ႏွစ္သိမ္႔သည္႔ စကားဆိုတာလည္း မၾကားခဲ႔ရ။ သူမ ျပင္းထန္စြာ နာက်င္ခံစား ေနရခ်ိန္တြင္ေတာင္ ခ်စ္သူဆိုသည္႔သူက သူမႏွင္႔ အေ၀းမွာ။ ရင္ဖြင္႔စရာ တိုင္ပင္စရာ အားကိုးစရာရယ္လို႕ သူမေဘးမွာ မားမားမတ္မတ္ ရွိမေနတတ္ခဲ႔။ ျဖစ္သမွ် အရာအားလံုးကို သူမတစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္ရသည္။ ေျဖရွင္းရသည္။ ခံစားေၾကကြဲရသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ျဖင္႔ ခ်စ္သူဆိုေသာ အားထားတိုင္ပင္စရာ လူတစ္ယာက္သည္ သူမ အားငယ္ေၾကကြဲေနခ်ိန္တြင္ သူမေဘးနား မရွိႏိုင္၊ သူမအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္၊ သူမလိုအပ္ေနခ်ိန္တြင္ ေဖးမစာနာ အားကိုးရာ မဟုတ္ခဲ႔လွ်င္ျဖင္႔ ခ်စ္သူရွိျခင္း မရွိျခင္းသည္ သူမအတြက္ ဘာမွ မထူးျခားေတာ႔ပါ။ ထို႔ေၾကာင္႔လည္း ခ်စ္သူဆိုသည္႔ သူ႔အေပၚတြင္ သူမ၏ ခံစားခ်က္မ်ားက တေျဖးေျဖး ေလ်ာ႔ပါးလာသည္။ သူမကိုယ္တိုင္လည္း  စိတ္တြင္းမွေရာ ႏွလံုးအိမ္အတြင္းမွပါ ဖယ္ထုတ္ပစ္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားလာျခင္း ျဖစ္သည္။

အင္းလ်ားေရျပင္ကို ျဖတ္တိုက္လာေသာ ေလေျပႏုေအးတို႕က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ျခားနားေနသလို သူကိုယ္တိုင္လည္း သူတို႔ ၂ေယာက္ၾကားတြင္ စိမ္႔ျဖာေနေသာ ေအးစက္စိမ္းကားျခင္းကို ခံစားေနရသည္။ မရုန္းထြက္သာေသာ အေျခအေနကို ေကာင္မေလးသိေအာင္ ေျပာျပဖို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားခဲ႔ေသာ္လည္း သူ၏ ပူပန္ေသာကတို႕ကို ေကာင္မေလးအား မွ်ေ၀မေပးရက္ပါ။ သူတစ္ေယာက္တည္းသာ ၾကိတ္မွိတ္ ခံစားေနခဲ႔သည္။ မေျပလည္ေသာ အိမ္၏ စီးပြားေရးအေျခအေနေၾကာင္႔ အလုပ္ကို ဖိၾကိဳးစားရင္း ေငြရွာေနခဲ႔ရသည္။ သူ႔ကိုမွီခိုအားကိုးေနေသာ မိသားစုကိုသာ ဦးစားေပးျပီး အခ်ိန္ေပးေနခဲ႔ရသျဖင္႔ ေကာင္မေလးအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသာ သူ႕ကို နာက်ည္းေနခဲ႕မည္ကိုလည္း ခံစားနားလည္မိပါသည္။ တကယ္ေတာ႔ သူ ေကာင္မေလးကို သိပ္ခ်စ္ပါသည္။ ဘယ္လုိမွ ရုန္းမထြက္သာေသာ မိသားစု အေရးေတြေၾကာင္႔ အေနေ၀းေနရေပမဲ႔ သူ႔ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးမွာ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင္႔သာ ရွင္သန္ေနခဲ႔ရျခင္း ျဖစ္သည္။

အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထိုင္ေနေသာ ခံုတန္းလ်ားေလးမွ ထလိုက္ျပီး ကန္ေဘာင္ေအာက္ကိုဆင္းကာ ကားမွတ္တိုင္ဆီသို႕ ဦးတည္လိုက္ၾကသည္။ ေကာင္မေလးက “ေျပာစရာရွိသည္ အေရးၾကီးသည္ လာျဖစ္ေအာင္လာခဲ႔ပါ” ဟု ေခၚေသာေၾကာင္႔ ဒီေနရာကို သူမျဖစ္မေန ေရာက္ေအာင္ လာခဲ႔ေသာ္လည္း ထိုင္ေနသည္႔ တစ္ခ်ိန္လံုး ေကာင္မေလးက သူေျပာစရာရွိသည္ဆိုေသာ စကားကို ေျပာမထြက္လာပါ။ သူ ေမးေသာ္လည္း ေခါင္းသာ တြင္တြင္ခါေနခဲ႔သည္။ သို႕ေသာ္ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ႔ တစ္စံုတစ္ရာကို ၾကိဳသိေနသလို ခံစားရသည္။ စကားသံ မထြက္ေသာ္လည္း ေအးစက္ေနေသာ အျပဳအမူႏွင္႔ လႈပ္ရွားမႈမ်ားက ေကာင္မေလးရင္ထဲမွာ ဘာရွိေနသည္ကို ေကာင္ေလး တြက္ဆႏိုင္ခဲ႔ပါသည္။ သူေၾကာက္ခဲ႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ရေတာ႔မည္ ဆိုတာကိုလည္း ေကာင္ေလး နားလည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေနႏွင္႔ ထိုအေနအေျခကို တားဆီးဖို႔ အင္အားမရွိပါ။.. စြမ္းလဲ မစြမ္းသာပါ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ သူ၏ဘ၀သည္ မိသားစုအေရးကလြဲလို႔ အျခားအရာမ်ားကို ဥပကၡာျပဳေနခဲ႔ရသည္႔ အေနအထားျဖစ္ပါသည္။

ကားမွတ္တိုင္တြင္ ကားေစာင္႔ေနရင္း ေကာင္မေလးက သူ႕မ်က္ႏွာကို ေမာ႔ၾကည္႔ကာ စကားေျပာေတာ႔မည္ျပဳစဥ္ ေကာင္ေလးက သူမေလးအား “ခဏ .. မေျပာနဲ႔ဦး… ေပးစရာတစ္ခုရွိလို႕” ဟု ဆိုကာ သူလြယ္ထားေသာ အိတ္ကေလးထဲမွ စာရြက္ေလးတစ္ခုကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ျပီးေတာ႔မွ “ရျပီ ေျပာေတာ႔” ဟု ဆိုသည္။။ “နင္နဲ႔ငါ… လမ္းခြဲၾကစို႔.. ” ေကာင္မေလးရဲ႕ စကားသံက သူေမွ်ာ္လင္႔ထားသည္႔အတိုင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း ၾကားလိုက္ရခ်ိန္တြင္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ဆို႔နင္႕နာက်င္သြားရသည္။ သူ.. ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ႕ပါ။ ေကာင္မေလးမွာ အျပစ္မရွိဟု သူလက္ခံပါသည္။ သူ႔ဘက္မွာလည္း သူ႔အေျခအေနႏွင္႔သူ မဟုတ္လား။

“ေျပာစရာရွိတယ္ဆိုတာ အဲဒါေျပာမလို႕ဘဲ… နင္႕ကို ခ်စ္တဲ႔စိတ္ေတြ ငါ႕မွာ တေျဖးေျဖး ေလ်ာ႕နည္းလာျပီ။ အဲဒီအတြက္ ငါ႔ကို အျပစ္မတင္ပါနဲ႔.. ဒီအေျခအေနဟာ နင္႔ေၾကာင္႔ျဖစ္လာရတာပါ။ ငါ႔အတြက္ ဘယ္ေတာ႔မွ အနားမွာ မရွိေပးႏုိင္တဲ႔သူ၊ ငါလိုအပ္ခ်ိန္မွာ ငါ႔အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တဲ႔သူကို ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံထားရတာ ငါ႔အတြက္ အပိုတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ႔ျပီ။ ဘယ္ခါမဆို ငါ႔မွာ ဘာျပႆနာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လို အခက္အခဲ ေတြ႔ေတြ႔ ငါ႔ဟာငါဘဲ ေျဖရွင္းရတယ္.. ၀မ္းနည္းရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ၀မ္းနည္း ခံစားရတယ္.. ငါတို႔ မိန္းခေလးေတြက ကိုယ္႔ခ်စ္သူကို အားကိုးခ်င္တယ္.. ကိုယ္႔အခက္အခဲေတြကို ဂရုတစိုက္ နားေထာင္ေပးေစခ်င္တယ္.. အခက္အခဲကို မေျဖရွင္းေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားေထာင္ျပီး အၾကံဥာဏ္ေလးေတ ြေပးတာကို လိုခ်င္တယ္.. ဒါေပမဲ႔ နင္က ဘယ္ခါမွ ငါ႔အတြက္ အဆင္သင္႔ ရွိမေနဘူး.. နင္႔မိသားစု၊ နင္႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြဘဲ ဦးစားေပးေနခဲ႔တယ္.. ဒီေတာ႔ ငါ႔ဘ၀မွာ နင္ရွိလည္း မထူးမဲ႔အတူတူ ငါတို႔ ခပ္ေ၀းေ၀းေနလိုက္ၾကပါစို႔.. ခုခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူဆိုတာ ငါ႔အတြက္ေတာ႔ အပုိပစၥည္းတစ္ခုဘဲလို႔ ငါခံစားရတယ္..  ငါေသခ်ာဆံုးျဖတ္ျပီးမွ ဒီစကားေျပာတာပါ။ နင္ငါ႕ကို နားလည္မွာပါ.. ေဟာ ဟိုမွာ ကားလာျပီ.. နင္လိုက္သြားေတာ႔.. ငါ႔ကို လိုက္ပို႕စရာ မလိုေတာ႕ဘူး.. ငါဒီေန႔ တကၠစီနဲ႔ ျပန္မယ္. ေနာက္ကို နင္နဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ဆက္တယ္ေနာ္.. သြားေတာ႔.. ကားေပၚတက္”

အနားတြင္ အသံျမည္ေအာင္ ထုိးရပ္လိုက္ေသာ ဘတ္စကားၾကီးကို ၾကည္႕ကာ ဘာဆက္လုပ္ရမည္ မသိေအာင္ ေကာင္ေလးရင္ထဲ ဗ်ာမ်ားလို႔ေနခဲ႔သည္။ ေကာင္မေလးကို ထားျပီး ကားေပၚတက္ရမည္လား.. သို႔မဟုတ္ ဆက္ျပီး ေနရမည္လား ေ၀ခြဲမရစြာျဖင္႕ ေျခလွမ္းေတြ မေရြ႔ဘဲ ရပ္တန္႔ေနမိသည္။ “ သြားေတာ႔ေလ… ငါ႕အတြက္ စိတ္မပူနဲ႔ … ငါတကယ္ တကၠစီနဲ႔ျပန္မွာ.. နင္ ေနာက္ကားေစာင္႔ရင္ ၾကာဦးမွာ .. ဒီကားနဲ႔ လိုက္သြားေတာ႔.. ” ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘတ္စ္ကားက စျပီး ဘီးလိမ္႔ေနျပီ… သူ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနဆဲမွာ ေကာင္မေလးက သူ႕ပုခုံးကို တြန္းလြတ္လိုက္သျဖင္႔ ထြက္ခါစ ကားေနာက္ကို သူအေျပးလိုက္ျပီး ဘတ္စ္ကားေပၚ ခုန္တက္လိုက္စဥ္မွာဘဲ မေမွ်ာ္လင္႔ဘဲ သူ႔ေျခတစ္ဖက္က ဘတ္စ္ကားေျခနင္းေပၚ မေရာက္ဘဲ ေလထဲမွာ တန္းလန္းျဖစ္ကာ ကားေပၚမွာ ျပဳတ္က်သြားေတာ႔သည္။ ကံဆိုးစြာဘဲ.. ေနာက္ထပ္ ေရာက္လာေသာ ဘတ္စ္ကားက ျပဳတ္က်သြားေသာ ေကာင္ေလး၏ ခႏၶာကိုယ္အား ျပင္းထန္စြာ ၾကိတ္မိသြားေလသည္။ ျမန္ဆန္စြာျဖစ္ပြားခဲ႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင္႔ မွတ္တိုင္တြင္ရပ္က်န္ခဲ႔ေသာ ေကာင္မေလးမွာ မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ကာ ဆြံ႔အ ၾကက္ေသ ေသသြားေတာ႔သည္။ ၀ိုင္းအံုေနေသာ လူအုပ္ၾကားမွ ေျမျပင္ေပၚ ေသြးအလိမ္းလိမ္းျဖင္႔ လဲက်ေနေသာ ေကာင္ေလးအေျခအေနကိုလည္း သူမ သြားမၾကည္႔ရဲ..

ထိုစဥ္ ေကာင္ေလးေပးထားခဲ႔ေသာ စာရြက္ေလးကို ေကာင္မေလးက တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္ေနေသာ လက္မ်ားျဖင္႔ ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္း ဖြင္႕ၾကည္႔လိုက္စဥ္ စာထဲက ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ေရးေလးကို ဖတ္ျပီးေနာက္ ေနရာမွာဘဲ ျပိဳလဲက်သြားေတာ႔သည္။

ေကာင္မေလးေရ..

မင္းကို ငါသိပ္ခ်စ္ပါတယ္.. ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ခ်စ္တာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔အေျခအေနက အခ်စ္ေရးကို ဘယ္လိုမွ ဦးစားမေပးႏုိင္သလို ၊ ခ်စ္သူကိုလည္း အခ်ိန္မေပးႏိုင္တဲ႔ အေနအထား ျဖစ္ေနရပါတယ္.. ဒါဟာလည္း ငါ႔အျပစ္ပါ။ မင္းကို အျပစ္မတင္ပါဘူး .. ငါ႔ရဲ႕ဘ၀ေပး အေျခအေနေၾကာင္႔ ျဖစ္ရတာပါ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ငါ႔ဘက္က ဘယ္လိုမွ ရုန္းထြက္ မရႏိုင္ေသးလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ေကာင္မေလးရယ္.. မင္းသာ ငါ႔ကို မခ်စ္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ ငါ႔ဘ၀ဟာ ေသတာနဲ႔မျခားေတာ႔ပါဘူး.. မင္းေျပာမဲ႔ လမ္းခြဲစကားဆိုတာ ငါ႔အတြက္ေတာ႔ က်ိန္စာတစ္ခုသာ ျဖစ္မွာပါ။ မင္းနဲ႔လမ္းခြဲရမယ္ဆိုရင္ ဒီေလာကၾကီးမွာ ဆက္ေနခ်င္စိတ္လဲ ရွိေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး ေကာင္မေလးေရ...




လင္းျမၾကည္ျဖဴ

၁၀.၁.၂၀၁၁